Nr. 46

Żar serc dwojga ludzi,

Jako największa siła nam znana.

Czytanie o niej nigdy się nam nie znudzi.

O obudzieniu się przy nim z rana,

O pocałunkach namiętnych,

Przeżycia wspaniałe. Było lepiej niż miło.

Wspomnienia z tych nocy pamiętnych,

Gdy jej tak serce mocno biło.

Jednak taka miłość wspaniała,

Tylko niektórym jest znana,

A doznała jej część z tego mała.

Teszta ją zna, bo została zapisana.